LAUREATKA STATUETKI-PEREŁKI ŚW. JADWIGI KRÓLOWEJ 2011

Prof. dr hab. inż. arch.

Maria Zofia Łuczyńska-Bruzda

Maria Zofia Łuczyńska-Bruzda, prof. dr hab. inż. arch.;

ur. w Ostrogu nad Horyniem, 2 lutego 1933 r., przeżyła Powstanie Warszawskie, 1944r., w którym straciła matkę. Uczęszczała do szkół ss. Nazaretanek w Warszawie oraz ss. Urszulanek w Krakowie. Ukończyła studia na Wydziale Architektury w Krakowie.

W zakresie zawodowym specjalista w dziedzinie urbanistyki, architektury krajobrazu i planowania przestrzennego obszarów chronionych: parków narodowych, parków krajobrazowych i innych w skali Polski, Wypracowała wzór funkcji architekta parku w oparciu o własną, społecznie realizowaną 20-letnią praktykę na stanowisku Architekta Parku w Ojcowskim Parku Narodowym. Uczestniczyła w licznych radach, komisjach i komitetach dot. ochrony przyrody i krajobrazu.

Praca (przez ok. 50 lat) na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. W ostatnich 10-ciu latach przed emeryturą kierownik Zakładu Krajobrazu Otwartego i Budowli Inżynierskich w Instytucie Architektury Krajobrazu. Liczne zespołowe prace badawczo-rozwojowych, ekspertyzy, raporty, programy, publikacje, w tym podręczniki akademickie

Credo zawodowe:

Kształcąc specjalistów, których działania mają wpływ na obraz kraju trzeba nam traktować je jako „twórczą kontynuację kreacji aktu myśli Boga” (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallotinum, Poznań 1994). Człowiek tworzący własne dzieła, a więc kształtujący krajobraz kulturowy według własnych wizji i zdobyczy cywilizacyjnych będąc zobowiązanym do kontynuacji kreacji powinien go komponować. Komponowanie jest bowiem tym świadomym sposobem kształtowania, które odnosząc się do przestrzeni umożliwia skoordynowane, harmonijne rozmieszczanie materialnych obiektów dodając nowe do starego jako układu w ich wzajemnej relacji: treściowej - budowanej na pełnym rozeznaniu wartości, zatem na prawdzie; funkcjonalnej - służącej dobru i formalnej - opartej na pięknie.

Tworzenie warunków bytu zgodnie z potrzebami człowieka a więc tworzenie byto-systemu środowiska kulturowego w przestrzeni, poprzez komponowanie krajobrazu, to sposób działania Architektury. Warunkiem kontynuacji kreacji jest działanie w zgodzie z naturą.

Jeśli przyjmiemy, że środowisko naturalne powłoki ziemi, obejmujące liczne eko-systemy w przestrzeni, ukształtowane według zamysłu Stwórcy jako „dzieło dobre” (Biblia Tysiąclecia, Księga Rodzaju, 1.) tworzy krajobraz harmonijny, to człowiek ma się odnosić z szacunkiem do tego dzieła. Dbając o „integralność stworzeń” powinien je ochraniać.

Ochrona wartości naturalnych środowiska jest jednym z zadań architektów, któremu pisząca te słowa poświęciła wysiłki twórcze, zawodowe, społeczne i dydaktyczne. Zintegrowana ochrona poprzez eksponowanie relacji wartości naturalnych i kulturowych harmonijnie komponowanych, „wrośniętych jak gniazda w otoczenie” (Z.Novák, 1950) i ich kontynuacja w rozwijaniu systemu „krajobrazów parkowych jutra” (J.Bogdanowski, 1976) jest tym szczególnym wątkiem, który stanowił dla autorki dewizę twórczości.

W Sodalicji Świętej Jadwigi Królowej;

Członek i współzałożyciel oraz przewodnicząca (przez dwie kadencje) prywatnego stow. wiernych kościoła rzym.-kat. Sodalicji Św. Jadwigi Królowej w Krakowie.

Obecnie członek Zarządu i redaktor Pisma Sodalicji „Fac Quod Vides”.

Back

Adres:

The Queen Jadwiga Foundation

P.O. Box 654, Toorak, VIC 3142

Australia