|
Ołtarz św. Jadwigi Królowej
Brak ołtarza
św. Jadwigi Królowej w katedrze wawelskiej to wydawać by się
moglo niewiele znaczący problem. Urna z prochami Pani Wawelskiej
znajdująca się u stóp Czarnego Krucyfiksu zdaje się być
naturalnym elementem i integralną częścią tego
ołtarza, wszak Jadwiga spędzała długie godziny na
modlitwie u stóp wawelskiego krzyża. Ołtarz, w którym spoczywa, jak
to zauważył ks. B.
Przybyszewski w książce „Święta
Jadwiga Królowa zdobna w cnoty”, jest ołtarzem Krzyża św.
i serca Jadwigi. Jest ołtarzem jej pięknej miłości Chrystusa
Ukrzyżowanego i serca oddanego naszemu narodowi i jego dobru, sprawie
rozeszerzania wiary świętej, nieustannej czci Bożej i
podniesienia umysłów ku prawdom wiecznym: dobru i pęknu. Teraz
ilekroć ktoś przychodzi do św. Jadwigi Królowej staje przed
Chrystusem tak, że jest ona najbardziej wiarygodnym drogowskazem i
drogą prowadzącą pod krzyż Zbawiciela. Mimo tej
pięknej, prawdzie pełnej integracji miłości tej ziemskiej
Jadwigowej i tej Odwiecznej płynącej z Krzyża, chciałoby
się tak zwyczajnie po ludzku ujrzeć naszą ukochaną
Panią Wawelską, wyniesioną z takim trudem na ołtarze, w
tej pięknej ołtarzowej oprawie, w tej właśnie królewskiej
Katedrze. Dlatego też nasza propozycja zbierania materiałów na
budowę ołtarza św. Jadwigi Królowej to próba ożywienia w
narodach Jadwigowego Królewstwa tego porywu serca pragnącego
urzeczywistnienia w pełni tego wyniesienia na ołtarze. Propozycja budowy
ołtarza św. Jadwigi Królowej z form mineralnych ma na celu
zwrócenia uwagi na piękno form naturalnych obiektów percepowanego
świata takich jak minerały. Te piękne mineralne formy w sposób
bardzo wyraźny wskazują na zamierzony cel ich powstania i na Autora
tego bogactwa estetycznych doznań. W celu podniesienia umysłów ku
prawdom wiecznym, dobru i pęknu, potrzeba nam ciągle szukać
nowych form estetycznego przekazu (piękno) dla wyrażania tych
samych prawd odwiecznych konstytuujących dobro. W nawiązaniu do
ostatniego wielkopostnego orędzia Papieża warto zwrocić
uwagę na jeszcze inny aspekt wymowy tego naszego projektu. Ofiara, która
nie boli albo innymi słowy budowanie ołtarza ot tak z byle jakiego
materiału i bez żadnego przywiązywania wagi do jego
estetycznego wyglądu musi budzić wątpliwość co do
szczerości intencji ofiarodawcy czy też budowniczego ołtarza.
Świadomie wybieramy materiały niekiedy bardzo trudno dostępne
i drogie. Budowa tego Jadwigowego ołtarza musi boleć. Musi to
być kosztem wielu wyrzeczeń i utyskiwania tak wielu w Polsce
semickich przewrotnie miłosiernych faryzeuszy. Ból odczuwany jako
rezultat oddawania z trudem pozyskanego bogactwa na cel taki jak budowa
ołtarza to ból, który odczuwany jest przez każdego. Jak na razie
wszystkie minerały przeznaczane na Jadwigowy ołtarz pochodzą z
kolekcji Strzeleckiego gromadzonych z prywatnych środków państwa
Magdaleny i Zbigniewa Leś. Odbywa się to kosztem wielu
wyrzeczeń i niekiedy naprawdę boli. Jednakże nigdy nie
podjęlibyśmy się żadnego projektu Jadwigowego bez
świadomości tego, że to będzie bolało i to na wiele
sposobów. Takie jest prawo miłości. Chcielibyśmy aby przynajmniej
w niewielkim stopniu udawało się nam to prawo wypełniać.
W kontekście nowego banknotu w Polsce z wizerunkiem św. Jadwigi
Królowej o nominale 500 zł można by w pewnym sensie uznać to
jako potwierdzenie docenienia zasług św. Jadwigi Królowej. Mimo tak
semicko chytrej decyzji dzisiejszego okupanta aby docenienie przeliczać
na pieniądze i kojarzyć z ceną ten gest strony rządowej
może przynieść nie zamierzony aczkolwiek wielce
pożądany efekt. W społeczności tak nachalnie
merkantylizowanej św. Jadwiga Królowa znajdzie się nagle w tych
obszarach oczekiwań które zwykle określa się terminami
rynkowymi. Pozostawmy więc św. Jadwidze Królowej moc przemienienia
serc tych oczekujących li tylko na kufereczek pięćsetstóweczek.
Zapatrzeni w blask mamony mogą zwrócić swe serce ku naszej
ukochanej św. Jadwidze Królowej. Mamy nadzieję, że teraz
już nawet ci najbardziej przewrotni semici przestaną odwracać
się plecami do Jadwigi i biadolić nad niedolą tych którzy
złoto i perły przeznaczają dla Jadwigi. Czy dzisiaj znowu tak trudno
będzie znaźć ofiarodawców na wznoszony ołtarz św.
Jadwigi Królowej. Budujmy ołtarz przedprgromem, niech nas nie mami
zdrajców chór.. Zdradziecka decyzja układu jałtańskiego
zapadła na Krymie, który dzisiaj znowu powraca jako złowieszczye
echo niszczenia Jadwigowego Dzieła. Istnieje ogromna
ilość różnorodnych ołtarzowych kompozycji, które
określane są przez kanon estetyczno-religijny epoki czy też
zastanej kultury. Rozpoczęliśmy już projekt zbierania
fotograficznej dokumentacji istniejących ołtarzy w celu znalezienia
pierwowzoru dla proponowanego przez nas ołtarza budowanego z form
mineralnych. Kilka przykładów z nadesłanych tak do tego projektu
jak też do przygotowywanego przez nas albumu, przez mgr inż. J.
Dziedzica ujęć ołtarzy krakowskich prezentujemy poniżej.
Ołtarz W. Stwosza w kościele Mariackim Ołtarz z kościoła
św. Wojciecha
Ołtarz z kościoła św. Andrzeja Ołtarz z
kościoła na Piasku Wysłaliśmy
już pierwsze materialy na budowę ołtarza św. Jadwigi
Królowej do katedry Wawelskiej. Minerały wybrane na otarz prezentowane
były na wystawie „Święta
Jadwiga Królowa – rozumienie przez piękno, piękno rozumienia” w
październiku 2009 roku w Melbourne. Na tej wystawie znajdował
się obraz-collage utworzony z minerałów z których będzie
budowany ołtarz św. Jadwigi Królowej. Minerały te to
część kolekcji im. J.P.
Strzeleckiego z większej kolekcji zwanej „Skarby św. Jadwigi
Królowej” gromadzonej przy Instytucie Badań nad Rozumieniem im. św.
Jadwigi Królowej.
Minerały wybierane
do budowy ołtarza to minerały które mogą być
klasyfikowane jako materiał dekoracyjny, przy czym nie wzystkie te,
które są przez nas wybierane należą do tradycyjnych
materiałów dekoracyjnych czy też kamieni szlachetnych stosowanych w
wyrobach jubilerskich. Materiały
dekoracyjne wywodzące się z minerałów posiadają niekiedy
bardzo wyrafinowany wzór nadający wysokie walory esteteyczne.
Przykład minerał lemon magnesite, serafinite czy lapis azuli. Aby
osiągnąć zamierzony efekt minerały te poddawane są
niekiedy zlożonemu procesowi szlifowania. Minerału posiadają
zwykle dużą paletę kolorystycznych odcieni tak, że
mogą być zestawiane w różnorakie dekoracyjne kompozycje.
Materiał dekoracyjny może być użyty jako trójwymiarowy
element zdobniczy tak jak lapis azuli albo też jako dwuwymiaeowy element
dekoracyjny Fig. 2.
Fig. 1 Trójwymiarowy element
dekoracyjny
Fig. 2 Dwuwymiarowy element dekoracyjny nickolean
chrysoprase [lemon magnesite] Bardzo dobrze
wykształcone kryształy mogą być użyte jako element
dekoracyjny wykorzystując naturalne estetyczne formy kryształów,
przy czym mogą to być również kryształy popularnych
minerałów takich jak kwarc (cytryn) czy piryt.
Fig. 3. Kryształy cytrynu
i pirytu Większość
tzw. kamieni szlachetnych dla osiągnięcia pożądanego
efektu estetycznrgo wymaga niekiedy skomplikowanej i precyzyjnej obróbki
jubilerskiej. Bardzo ciekawy efekt estetyczny można uzyskać
wykorzystując bardzo wyrafinowane estetycznie naturalne formy
kryształów bądź też minerałów Fig. 4.
Fig. 4. Kryształy heulandite z stellerite i opalized coral
|
|
Copyright the Queen Jadwiga Foundation Adres: The Queen Jadwiga Foundation |
